Pierwszy o Sercu Maryi pisze św. Łukasz w Ewangelii (Łk 2, 19, 51): „A Maryja wszystkie te słowa zachowywała, rozważając w swoim sercu”; „A matka jego wszystkie te słowa zachowywała w sercu swoim”. Od pierwszych wieków czczono Jej Serce jako źródło łask i schronienie dla potrzebujących. Potrzebę kontemplacji kochającego Serca głosiło wielu świętych z głęboką miłością. Wymienimy tylko dwóch: żyjący w XII wieku św. Bernard z Clairvaux (wspomnienie 20 sierpnia) oraz św. Jan Eudes (1601–1680), którego liturgia wspomina 19 sierpnia. Święty Jan Eudes nazwał Serce Maryi Najsłodszym. Wiązał on miłość ku Sercu Maryi z miłością do Serca Pana Jezusa. Temu świętemu zawdzięczamy rozpowszechnienie obrazów przedstawiających Serca Jezusa i Maryi. dwa Serca: Jezusa i Maryi umieszczone są również na rewersie Cudownego medalika, którego wygląd przedstawiła Matka Boża podczas swojego objawienia Katarzynie Laboure w 1830 roku. Wielkim czcicielem Serca Maryi był ks. Geretes, proboszcz kościoła Matki Bożej Zwycięskiej w Paryżu. W 1836 roku założył on bractwo Matki Bożej Zwycięskiej, mające za cel nawracanie grzeszników przez Serce Maryi. W roku 1892 bractwo liczyło 20 milionów członków. Po objawieniach w Lourdes Serce Maryi zaczęto nazywać Niepokalanym. Potwierdziła to Matka Boża objawieniami w Fatimie.
W dniu 13 czerwca 1917 roku, podczas drugiego objawienia, powiedziała do Łucji: „Jezus chce się posłużyć tobą, aby ludzie mnie poznali i pokochali. Chciałabym ustanowić na świecie nabożeństwo do mego Niepokalanego Serca”. Obietnicę tę Matka Boża spełniła 8 lat później, gdy 10 grudnia 1925 roku w Pontevedra objawiła się wraz z Dzieciątkiem Jezus i wyjaśniła siostrze Łucji, na czym polega nabożeństwo do Jej Niepokalanego Serca.
Święto Niepokalanego Serca Maryi dla całego Kościoła wprowadził papież Pius XII w 1944 roku. Wyznaczył je na zakończenie oktawy Wniebowzięcia, na dzień 22 sierpnia.
Fragment tekstu pochodzącego ze strony Rycerstwa Niepokalanej: http://militia-immaculatae.org/22-sierpnia-niepokalanego-serca-nmp/
